در این دیار ســـربی ، یک
استکان هـوا نیســــــت درد و غم و مرض هست، یک جرعه ی دوا نیست مــعشوقه هـــای این شهر بر چهره مــاسک دارند احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، چندی است رو به راه
نیست فرهـــــــــاد آسم دارد ، خسرو ســـــــــــــیاه سرفه ...هیچ آدمی به
فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت اطفــــــــال و ســــــالمندان در خــــانه ها
اسیرند ویران شود هر آنجا ، غوغـــــای بچه ها نیســــت تـــــاوان دیـــــــدن تو سنگین تر از جریمه است من زوجم و تو فردی ، این شهر جــــای ما نیست
واقعا اوضاع بدیه
کاش میشد فرار کرد
میدونی همه ی این مرضای جدید از الودگیه