گفت و گو با خدا

در رویا ها دیدم که با خدا گفت و گو می کنم.

خدا پرسید:پس تو می خواهی با من گفت و گو کنی؟

من در پاسخش گفتم:اگر وقت دارید.

خدا خندید:

وقت من بینهایت است...

در ذهنت چیست که میخواهی از من بپرسی؟

پرسیدم:چه چیز بشر شما  را سخت متعجب می سازد؟

خدا پاسخ داد:کودکیشان

اینکه آنها از کودکیشان خسته می شوند٬

عجله دارند بزرگ شوند٬و بعد دوباره پس از مدت ها٬آرزو می کنند که کودک باشند.

... اینکه آنها سلامتی خود را از دست می دهند تا پول به دست آورند و دوباره پول خود را می دهند تا سلامتیشان را به دست آورند.

اینکه با اضطراب به آینده نگاه می کنند.

و حال را فراموش می کنند.

و بنا براین نه در حال زندگی می کنند و نه در آینده.

اینکه  آنها به گونه ای زندگی می کنند که گویی هرگز نمی میرند.

و به گونه ای می میرند که گویی هرگز زندگی نکرده اند.

دست های خدا دستهایم را گرفت.

برای مدتی سکوت کردیم.

و من دوباره پرسیدم:

به عنوان یک پدر٬

می خواهی کدام درس های زندگی را به فرزندانت بیاموزند؟

او گفت:بیاموزند که آنها نمی توانند کسی را  وادار کنند که عاشقشان باشد٬

همه کاری که آنها می توانند بکنند این است که اجازه دهند خودشان دوست داشته باشند.

بیاموزند که درست نیست خودشان را با دیگران مقایسه کنند٬

بیاموزند که فقط چند ثانیه طول می کشد تا زخم های عمیقی در قالب آنان که دوستشان داریم ایجاد کنیم.

اما سال ها طول می کشد تا آن زخم ها را التیام بخشیم.

بیاموزند که ثروتمند کسی نیست که بیشترین ها را دارد.

کسی است که به کمترین ها نیاز دارد.

بیاموزند که آدم هایی هستند که آنها را دوست دارند.

فقط نمی دانند که چگونه احساساتشان را نشان دهند.

بیاموزند که دو نفر می توانند با هم به یک نقطه نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند.

بیاموزند که فقط کافی نیست که آنها دیگران را ببخشند٬بلکه آنها باید خود را نیز ببخشند.

من با خضوع گفتم:

از شما به خاطر این گفت و گو متشکرم.

آیا چیز دیگری هست که دوست دارید فرزندانتان بدانند؟

خداوند لبخند زد و گفت:

فقط اینکه بدانند من اینجا هستم.

همیشه