کسی نشنید این ،صدای خسته من را
کسی ندید ترکهای قلب شکسته من را
کجاست مرهم زخمی که بر دلم بنشیند
که هر که نشست گشود زخم بسته من را
کجا روم ،از درد خود، به که گویم
که تا نکند بیش کولبار غصه من را
خدای من این غصه ها مرا خم کرد
چگونه صاف کنی ،قامت خمیده من را ؟
در این گذار عمر رفت امید روشن قلبم
کسی ندهد باز این ،امید رفته من را
ز درد های غبار دلم ،لحظه ای گریزی نیست
نسیم عشق کی برد این ، غبار کینه من را
در این کشاکش تقدیر ،حسرتی بدل مانده
که اشک شوق کم کند، اندوه دیده من را