طواف یک قاصدک!

قاصدک ذهنم را از بوته امید جدا کرده و با کوله باری از آرزوهای نارس به سوی تو پرواز می دهم ، تا به جای من به دور خانه 4گوشه ات طواف کند .



یادش بخیر......



یادش بخیر زمانی که با پاهایی که از شدت گردیدن ، نای رفتن نداشتند ، به دور خانه ات می گردیدم و آنچنان زلال شده بودم که برای تک تک موجودات جهان دعا می کردم .



یادش بخیر زمانی که ( یا حنان ) ، ( یا منان گویان ) برای برآورده شدن تمام خواسته ها و آرزوهایم از تو ضمانت می گرفتم و تمام امید و آرزویم را در دستانم جمع کرده و با ندای الله اکبر به سوی تو پرواز می دادم .



چه زیبا بود لحظاتی که مستجاب الدعوه شده بودم و تو با سرعت نور دستور برآورده شدن دعاهایم را به کائنات می دادی .



یادش بخیر زمانی که حتی کبوتران با لبای سفید احرامشان ، با من طواف می کردند و به من می فهماندی که در اینجا ، عقل مجوز ورود نیست بلکه برای ورود دعوتنامه لازم است و هیچ کس بی دعوت نمی تواند وارد شود .



یادش بخیر زمانی که روبه روی در خانه ات به انتظار می نشستم تا شاید که گشایشی صورت گیرد و صاحبخانه ثروتمند ، دست این گدای مسکین را گرفته و به راهی هدایت کند که در آن جز سعادت چیزی نیست .



سرایت کهربایی بود که قلب آهنی مرا به سوی خود می کشید و من هرچه سعی می کردم ، نمی توانستم از مغناطیسی که در آن گرفتار شده بودم ، دل بکنم .



یادش بخیر زمانی که .............

............................................

مگر می شود که یادم برود .

............................................

ای قاصدک ، با تو ام ...هان ....رفتی آنجا مرا یادت نرود...با تو ام هان .... از طرف من بگو :



ای سرزمین فرشتگان ، قبل از اینکه قلبم از اشتیاق دیدار تو از ضربان نیفتاده ، مرا دوباره به سوی خود بخوان.